Reżyser Billy Wilder chciał, aby rolę Sugar zagrała Mitzi Gaynor, a nie Marilyn Monroe. Do tej roli były brane także pod uwagę Elizabeth Taylor i Audrey Hepburn.
Jerry Lewis, Anthony Perkins i Frank Sinatra odmówili zagrania postaci Jerry'ego / Daphne.
Do ról "przebierańców" byli brani pod uwagę także Danny Kaye i Bob Hope.
Edward G. Robinson odrzucił rolę Małego Bonaparte, którą ostatecznie otrzymał Nehemiah Persoff.
W jednej z początkowych scen Joe (Tony Curtis) mówi: "Maybe the Dodgers will leave Brooklyn" ("Może Dodgersi opuszczą Brooklyn"). Akcja filmu toczy się w 1929 roku, a w latach 1914-1931 drużyna, o której wspomina Joe, funkcjonowała jeszcze pod nazwą Robins, a nie Dodgers.
Znajdujące się w basie otwory po kulach nie odpowiadają śladom, jakie są widoczne na futerale od instrumentu.
Po tym jak Sugar kończy śpiewać "I Wanna Be Loved by You" wycofuje się ze sceny tak, że przez chwilę widać, że ma nagie plecy. W kolejnym ujęciu, kiedy bohaterka wsiada na jacht Juniora, widać że jej plecy pokrywa transparentny kawałek materiału, przytwierdzony do sukienki. Chwilę później kiedy Sugar wchodzi do salonu, znów ma nagie plecy, kawałek materiału zniknął.
Kiedy Junior (Tony Curtis) pyta Sugar (Marilyn Monroe), gdzie nauczyła się tak całować, kobieta odpowiada, że sprzedawała pocałunki w ramach wspierania kampanii The Milk Fund. Fundacja, o której wspomina bohaterka, powstała w 1932 roku, natomiast akcja filmu rozgrywa się w 1929 roku.
Akcja filmu rozgrywa się w 1929 roku, ale piosenka "I'm Through with Love", która pojawia się w filmie, została napisana w 1931 roku.
Osgood mówi Daphne, że przybył na Florydę w tym samym czasie, kiedy wybuchł skandal dotyczący Georga White'a. Afera, o której wspomina Osgood, wyszła na jaw 23 sierpnia 1929 roku. Akcja filmu natomiast rozgrywa się w lutym 1929 roku.
Solo na trąbce wygrywane podczas "I Wanna Be Loved by You" słyszalne jest nawet wtedy kiedy, znajdująca się za Daphne i Josephine trębaczka nie gra na instrumencie.
Josephine i Daphne zameldowane są w pokoju hotelowym nr 413.
Podczas trwania filmu liczba ta zmienia się w różnych ujęciach (od 413 do 415).
Kiedy Josephine i Daphne spotykają Sugar w pociągu, ramiączka czarnego stanika jaki ma na sobie grana przez Monroe postać, pojawiają się lub znikają w zależności od ujęcia.
Akcja filmu toczy się w 1929 roku. Jednak, kiedy Joe i Sugar przebywają razem na pokładzie jachtu, w tle słychać piosenkę "Stairway To The Stars" napisaną w 1935 roku.
By przypodobać się Sugar (Marilyn Monroe), Junior (Tony Curtis) stwierdza, że wkrótce ma objąć w posiadanie amerykańską filię Shell Oil Company. Tak naprawdę koncern ten wybudował swoją pierwszą siedzibę w USA w grudniu 1929 roku, natomiast akcja filmu rozgrywa się kilka miesięcy wcześniej.
Jeden z gangsterów stwierdza, że wszystkie lotniska w Miami są obstawione. W roku 1929, w którym rozgrywa się akcja filmu, było tylko jedno lotnisko w Miami, które na dodatek obsługiwało tylko jeden lot (do Hawany).
Zdjęcia do filmu kręcono w Coronado, Culver City i Los Angeles (Kalifornia, USA).
Monroe chciała, aby film zrobiono w kolorze (tak zakładał jej kontrakt), reżyser jednak przekonał ją do wersji czarno-białej.
Scenę, w której Monroe wypowiada słowa "To ja, Sugar" powtarzano 47 razy, ponieważ za każdym poprzednim razem Marylin mówiła "Sugar, to ja". Po 30 powtórkach reżyser kazał przyczepić poprawną wersję na drzwiach.
Marilyn Monroe miała takie kłopoty z wypowiadaniem swoich kwestii, że jej partnerzy zwykli zakładać się, ile dubli będzie potrzebować, żeby w końcu wypowiedzieć kwestie poprawnie.
Początkowo tytuł filmu miał brzmieć "Not Tonight Josephine".
Film jest czarno-biały, ponieważ makijaż Josephine i Daphne nadawał ich twarzom zielony odcień, czego w wersji czarno-białej nie widać.
Pierwszy raz, gdy Curtis i Lemmon założyli swe kobiece przebrania - chcieli sprawdzić, czy nie zostaną rozpoznani i poszli na przechadzkę po okolicach planu. Nikt nie rozpoznał ich, gdy weszli do damskiej toalety i garderoby.
Pierwsi widzowie tak śmiali się podczas sceny, w której Jack Lemmon ogłasza swoje zaręczyny, że nie było słychać dialogów. Ostateczna wersja została więc wzbogacona o krótkie przerwy między dialogami.
Hotel, w którym dzieje się akcja filmu istnieje naprawdę - teraz nazywa się Hotel Del Coronado i znajduje się w Coronado (Kalifornia, USA).
Znalazł się na liście stu najlepszych filmów w historii kina, zorganizowanej przez magazyn Time w 2005 roku.
Zaraz po premierze filmu w USA został on zdjęty z ekranów w stanie Kansas - władze wyjaśniły, że mężczyźni noszący damskie ubrania byli "zbyt gorszący, jak na Kansas".
Sławne ostatnie słowa słyszane w filmie, "Nikt nie jest idealny", oryginalnie wcale nie miały znaleźć się w końcowej wersji scenariusza - autorzy mieli wykreślić je ze scenariusza, gdy tylko wymyślą coś, co bardziej im się spodoba.
Samochód pasażerski "Clover Colony" wykorzystany w filmie znajduje się obecnie w muzeum Tennessee Valley Railroad Museum w Chattanooga, w stanie Tennessee.
Marylin Monroe miała problemy z zapamiętaniem swoich kwestii więc Wilder wypisywał je dla niej na tablicy. W scenie, w której Sugar rozmawia z postacią graną przez Curtisa przez telefon można zobaczyć, że Monroe wodzi oczami od lewej do prawej (po prostu odczytuje swoje kwestie).
Kiedy Sugar opuszcza hotel aby spotkać się z Joe, chodnik po którym biegnie jest mokry od deszczu.
Chwilę później kiedy Joe przemierza przez to samo miejsce rowerem, droga jest już sucha.
Okres zdjęciowy trwał od 4 sierpnia do 6 listopada 1958 roku.