Film jest hołdem dla rodziców reżysera i opowiada historię ich związku. Składa się z dwóch niezależnych części, opisując obecne życie bohaterów, jak i wspominając ich przeszłość. Pierwsza rozgrywa się w małym szpitalu w głębi Tajlandii, druga w centrum medycznym w Bangkoku.

To film poświęcony pamięci. Czołowy przedstawiciel tajlandzkiej nowej fali, artysta kina Apichatpong Weerasethakul przygląda się miejscu, w którym dorastał. Kiedy był dzieckiem, przez dwanaście lat mieszkał na terenie szpitala. Portretuje jego codzienne życie, w oryginalny sposób pokazuje, jak wielką rolę odgrywa tu obecność magii i duchów. Fascynuje go przestrzeń i krajobraz małego miasta. Dwie główne postaci filmu wzorowane są na rodzicach reżysera z czasów, gdy nie byli jeszcze w sobie zakochani.

Film "Światło stulecia" bada zagadnienie ludzkiej pamięci i to, w jaki sposób pozornie nieznaczące sprawy mogą obudzić w nas uczucie szczęścia. Składa się z dwóch części, ale niektóre wątki przeplatają się w obydwu opowieściach. Dwie główne postaci wzorowane są na rodzicach reżysera z czasów, gdy nie byli jeszcze w sobie zakochani. Pierwsza część koncentruje się na postaci młodej lekarki i rozgrywa się w sferze wspomnień o świecie, w którym twórca urodził się i dorastał. Druga część koncentruje się na lekarzu i rozgrywa się w bardziej współczesnych warunkach, przypominających świat, w którym żyjemy.